بیمه ورزشی

مبحث بیمه و آسیب‌های ورزشی از دغدغه‌های اصلی یک ورزشکار و متقابلا سازمان تربیت بدنی است و علی‌رغم اهمیت خاصی که این موضوع دارد، هنوز ورزشکاران در این زمینه با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کنند از آن جمله می‌توان به زمان‌بر بودن طی مراحل پرداخت هزینه‌ توسط بیمه و درمان مصدومیت‌ها اشاره کرد.
در بعد قهرمانی و نیمه حرفه‌ای اهمیت موضوع دو چندان می‌شود چرا که از طرفی گاهی ورزشکار متضرر عوارض جسمانی جبران ناپذیری می‌شود و از طرفی حامیان ورزشکار تحت قرارداد با خسارت‌های مالی قابل توجه مواجه می‌شوند.
همچنین به نظر می‌رسد که بیمه ورزشی بیشتر از سوی کسانی که موقت یا آماتور ورزشی می‌کنند، نادیده گرفته می‌شود که اتفاقا این گروه به دلیل عدم آموزش کافی و توجیه مناسب توسط مربی بیشتر در معرض آسیب هستند.
احتمالا به همین دلیل مسئول بیمه‌ی ورزشی استان با این سوال که چرا بیمه‌ی ورزشی از طرف ورزشکاران جایگاه و اهمیت کافی ندارد، موافق نبود و با ارائه آمار و ارقام اظهار کرد که این مشکل با اطلاع رسانی بیشتر و فرهنگسازی در مورد بیمه ورزشی حل می‌شود.
مسئول امور بیمه ورزشی استان
نگاه اداره ورزش و جوانان به بحث بیمه‌ی ورزشی چگونه است؟
هدف تربیت بدنی فراهم نمودن تسهیلات لازم در جهت توسعه و تامین خدمات ورزشی می‌باشد بطوریکه هیچ‌یک از ورزشکاران دغدغه‌های درمانی پس از آسیب‌دیدگی نداشته باشند و پس از درمان به صحنه‌ی ورزش بازگردند.
طبق دستورالعمل، بیمه‌ی ورزشی برای کلیه ورزشکاران در تمامی رشته‌ها قابل استفاده است و خانم‌ها و آقایان به یک اندازه از تسهیلات کمک هزنه‌ی درمان استفاده می‌کنند.
آمار ورزشکاران بیمه شده در استان در مقایسه با سایر استان‌ها چقدر است؟
در 5 ماهه اول سال جاری 7858 بیمه شده خانم و 22776 نفر بیمه شده آقا که جمعا 30584 نفر می‌شود. به این گروه از ورزشکاران که تحت پوشش بیمه‌ی ورزشی هستند ورزشکاران سازمان یافته اتلاق می‌شود و طبق آمار فدراسیون پزشکی ورزشی بطور میانگین حدود 5/1 تا 3 درصد از جمعیت استان‌های کشور در حال حاضر تحت پوشش بیمه هستند و سازمان تربیت بدنی برآنست که در آینده نزدیک این رقم را به 10 درصد جمعیت کشور برساند.
نحوه‌ی پرداخت هزینه‌هایی که بیمه در قبال ورزشکاران آسیب‌دیده متقبل می‌شود به چه صورت است؟ وچه محدودیت‌هایی نسبت به سایر بیمه‌ها دارند؟
چون بیمه‌ی ورزشی، بیمه‌ای دولتی محسوب می‌شود و بابت آن ورزشکار فقط مبلغ پنجاه هزار ریال برای یک‌سال می‌پردازد بنابراین از این لحاظ قابل مقایسه با سایر بیمه‌ها نیست و به هنگام آسیب‌دیدگی هم ورزشکار باید به بیمارستان‌های دولتی مراجعه کند و هیات پزشکی هزینه‌ را براساس تعرفه دولتی پرداخت می‌نماید که اینها به نحوی محدودیت در خدمات رسانی بیمه ورزشی محسوب می‌شوند در ضمن لوازم ورزشی بیمه نمی شوند.
نحوه‌ی پرداخت هزینه‌ی درمان هم طبق تعرفه‌ی دولتی حساب می‌شود. اگر 2 ماه از تاریخ بیمه ورزشکار گذشته باشد حداکثر تا 5 برابر تعرفه‌ی دولتی تا سقف 15/000/000 ریال به آن تعلق خواهد گرفت.
هزینه‌ی قابل پرداخت برای غرامت نقص عضو دائم و یا فوت ناشی از حوادث ورزشی هم حداقل بیست میلیون ریال و حداکثر چهل میلیون ریال می‌باشد.
با نگاهی به وضعیت فعلی امکانات در دسترس برای ورزشکار و وضعیت نامطلوب زمینهای ورزشی در سطح استان بروز حوادث ناخوشایند چندان هم دور از تصور نیست اما در هر صورت حتی با فراهم آوردن مکان مناسب و کفش و لباس و لوازم ایمنی باز هم آسیب هست و اینجاست که نقش بیمه ورزشی پررنگ‌تر می‌شود. رفع این کمبودها بی‌شک به زمان نیاز دارد.
بخصوص در آسیب‌ها اینطور به نظر می‌رسد که با کنترل و نظارت مستمر و تدوین برنامه‌های آموزشی برای مربیان و ورزشکاران جهت ارتقا سلامت و پیشگیری از آسیب‌های ناشی از سهل انگاری می توان قدم بزرگی برداشت.
با توجه به گسترده بودن بحث بیمه و آسیب‌های ورزشی، به این موضوع، در مطالب بعدی هیئت فوتبال نیز پرداخته خوهد شد و از دریچه‌های دیگری به این مبحث مهم ولی فراموش شده می‌پردازیم.

بازیکنانی که بیمه ورزشی ندارند میتوانند با ارائه مدارک ذیل به هیئت فوتبال جهت بیمه نمودن خود اقدام نمایند .

1. کپی صفحه اول شناسنامه 
2. کپی کارت ملی
3. یک قطعه عکس 4*3
4. مبلغ 5 هزار تومان وجه نقد